Mikroskobik su ayıları üzerinde araştırma yapan bilim insanları yolun sonunda aradıkları sorunun cevabına ulaşmayı başardılar. Oldukça enteresan canlı türleri içinde yer alan mikroskobik su ayılarının yaşam formlarına ve oluşumlarına ışık tutan çalışma bilim dünyasını şoka soktu.
Bilim insanları sonunda tardigradların, onları dış uzayın soğuk vakumu da dahil olmak üzere aşırı ortamlardan koruyan, neredeyse yenilmez bir duruma girmek için kullandıkları moleküler hileyi keşfettiler.
Anhidrobiyoz olarak bilinen metamorfoz, yaratıkların aşırı sıcaklıklarda hayatta kalmalarını, kozmik ışınlar olarak bilinen güçlü radyasyona dayanmalarını ve hatta bir silahla ateşlendikten sonra bile yara almadan kurtulmalarını sağlar .
Tardigradların Ölümsüzlük Sırrı Çözüldü
Araştırmacılar yeni çalışmada şöyle yazdı: "Tardigradların bu anatomik geçişleri aktif süreçler yoluyla kolaylaştırdığı uzun zamandır anlaşıldı." "Ancak tardigradların çevresel dalgalanmaları tanıdığı ve giriş ve çıkış geçişlerini işaret ettiği mekanizmalar büyük ölçüde keşfedilmemiş durumda." Ancak 17 Ocak'ta PLOS One dergisinde yayınlanan yeni bir çalışmada araştırmacılar, bu olağanüstü hayatta kalma becerilerinin moleküler temellerini ortaya çıkardı.
İlk kez 1773 yılında Alman zoolog Johann August Ephraim Goeze tarafından keşfedilen tardigradlara, düzenli ve sallantılı yürüyüşlerinden dolayı "tardigrada" veya "yavaş adımlayan" adı verildi. Bu mikroskobik, suda yaşayan canlıların yaklaşık 1.300 türü tespit edildi ve bunların geçmişi 600 milyon yıl öncesine kadar uzanıyor; bu da onların gezegenimizdeki beş büyük yok oluş olayının hepsinden sağ kurtuldukları anlamına geliyor .
Su ayılarının olağanüstü hayatta kalma becerileri, aşırı susuz kış uykusu durumuna dönüşebilme yeteneklerinde yatmaktadır. Yaratıkların bacakları geri çekiliyor ve dolgun, parçalı gövdeleri, nemlerinin %95'ini dışarı atan küçük toplar halinde kıvrılıyor.
Yaratıkların bu başarıyı nasıl sergilediğini araştırmak için araştırmacılar, bir grup model tardigrad ( Hypsibius exemplaris )'ı tehlikeli seviyelerde hidrojen peroksit, şeker, tuz ve eksi 112 derece Fahrenheit (eksi 80 derece) sıcaklıklar da dahil olmak üzere yaşamı tehdit eden bir dizi koşula maruz bıraktılar. santigrat derece). Bilim insanları, tardigratların hücrelerinin içindeki kimyasal ortamı ölçerek, canlıların kendilerini tun hallerine dönüştüren serbest radikaller ürettiğini buldu.
Serbest radikaller (ek eşleşmemiş elektrona sahip oksijen atomları) hayvan hücrelerinde oksidatif stres olarak bilinen bir aşamada ortaya çıkar. Çoğu hayvanda bu süreç zararlıdır, çünkü serbest radikaller proteinler ve DNA parçalarıyla reaksiyona girerek zararlı mutasyonlar üretir.
Ancak bilim adamları tardigradlarda serbest radikallerin amino asit sistein ile reaksiyona girerek yaratıkları neredeyse yok edilemez hallerine dönüştürdüğünü keşfettiler. Bunu, tardigradların tun durumuna girememesine neden olan bu sistein oksidasyon sürecini engelleyerek doğruladılar.
Araştırmacılar çalışmada şöyle yazdı: "Tardigradlarda hayatta kalmanın, hayatta kalma durumlarına girişi ve bu durumlardan çıkışı oldukça düzenli bir şekilde koordine eden, geri dönüşümlü olarak oksitlenmiş sisteinlere bağlı olduğunu ortaya çıkardık." Bilim insanlarının bir sonraki adımı, bu mekanizmanın tardigrad türleri arasında ne kadar yaygın şekilde paylaşıldığını görmek olacak.
